Buki Wysoczyzny Elbląskiej
Utworzony w 1961 roku rezerwat przyrody „Buki Wysoczyzny Elbląskiej” zajmuje centralną część Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej, położony jest na północny wschód od miejscowości Łęcze, po wschodniej stronie leśnej drogi prowadzącej z Kadyn do miejscowość Pagórki. Całkowita powierzchnia rezerwatu wynosi 92,12 ha.
Rezerwat utworzono w celu zachowania i ochrony fragmentu żyznej buczyny niżowej (las bukowy z niewielką domieszką jaworu, sosny i grabu) z rzadkimi na Wysoczyźnie Elbląskiej kostrzewą leśną, perłówką jednokwiatową i żywcem cebulkowym, kwaśnej buczyny niżowej (las bukowy z niewielką domieszką różnych gatunków drzew, o słabo wykształconej warstwie podszytu i ubogim runie) oraz grądu gwiazdnicowego (las dębowo-grabowy o urozmaiconym pod względem gatunkowym drzewostanie i bogatym runie) z czosnkiem niedźwiedzim i żebrowcem górskim.
Rezerwat przyrody „Buki Wysoczyzny Elbląskiej” leży w całości w granicach Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej – obszaru niezwykle cennego pod względem przyrodniczym, o urozmaiconej rzeźbie z głębokimi rozcięciami erozyjnymi i deniwelacjach dochodzących do 60 metrów. Płyną tu liczne strumienie i potoki. Znaczne spadki oraz budowa geologiczna sprzyjają erozji gleb, ale też nadają obszarowi rezerwatu unikalny, wyjątkowo malowniczy charakter. Właśnie ze względu na to typowe dla Wysoczyzny Elbląskiej ukształtowanie terenu, przypominające charakterem tereny podgórskie, możliwe jest występowanie na obszarze rezerwatu typowo górskich gatunków roślin. Rosną tu między innymi: manna gajowa, lepiężnik biały, przetacznik górski, żebrowiec górski oraz objęty częściową ochroną tojad dzióbaty. Należy wymienić także inne rośliny objęte ochroną częściową: wawrzynek wilczełyko, kruszczyk szerokolistny, wroniec widlasty (widłak wroniec), widłak jałowcowaty i gnieźnik leśny. Na terenie rezerwatu rośnie także objęty ochroną całkowitą kruszczyk siny.
(Fot. Z. Gawron)
