Budujemy domki dla zapylaczy – zajęcia w Pogrodziu za nami
Dziękujemy uczniom ze Szkoły Podstawowej im. 106. Dywizji Piechoty Armii Krajowej w Pogrodziu za aktywny udział w dzisiejszych warsztatach „Pracowity jak pszczółka – ratujemy owady zapylające – budujemy domki dla zapylaczy”. Dzięki wsparciu Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Olsztynie kontynuujemy nasz projekt.
Owady zapylające są niezbędne dla ekosystemów i zachowania różnorodności biologicznej. W Polsce żyje blisko 500 gatunków dzikich pszczół. Niestety ich liczba stale się zmniejsza. Możemy im pomóc, zapewniając im odpowiednie schronienie.
Żeby zaprosić je do swojego ogrodu nie wystarczy nawet najlepszy domek, jeśli nie zapewnimy im źródeł pożywienia w postaci roślin miodo- i pyłkodajnych. Ogrody składające się z kostki brukowej i żywotników nie są odpowiednim miejscem dla tych pożytecznych owadów.
Aby ogród nie był biologiczną pustynią można:
• fragment trawnika zastąpić łąką kwietną (gotowe mieszanki dostępne w sklepach ogrodniczych i w intrenecie)
• posadzić drzewka i krzewy owocowe
• przy komponowaniu nasadzeń wybierać gatunki o różnych porach kwitnienia w celu zapewnienia ciągłości w dostępie do pokarmu
• zaplanować miejsca schronienia np. sterty gałązek, kamieni, opadłych liści
• zapewnić źródło wody np. oczka, poidełka
• stosować naturalne nawozy i środki ochrony roślin
• pozastawiać „dzikie” przestrzenie np. kępy pokrzyw i innych pożytecznych chwastów
Najczęściej spotykane zapylacze: pszczoły miodne, pszczoły murarki, trzmiele, motyle, chrząszcze np. biedronki.
Murarka ogrodowa należy do pszczół nie budujących gniazd samodzielnie, ale zakładających je w istniejących szczelinach o podłużnym kształcie: pustych łodygach roślin, szczelinach pod korą drzew, korytarzach w drewnie pozostawionych przez larwy chrząszczy i tym podobnych miejscach. Optymalna średnica takiej szczeliny to ok. 7–8 mm. Gniazdo składa się z szeregu leżących jedna za drugą komórek, przedzielonych budowanymi przez samicę z błota poprzecznymi ściankami.
Co jeszcze przed nami?
W ramach projektu planujemy spotkania w terenie z ekspertami z różnych dziedzin (m.in. warsztaty lichenologiczne, mykologiczne, zielarskie, lasoterapetyczne). Natomiast młodzież szkolna będzie poznawała teren Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiej w trakcie wycieczek pod nazwą „Odkrywanie przez wędrowanie”. W ramach zielonych lekcji uczestnicy odwiedzą miejsca szczególnie cenne pod względem przyrodniczym i historycznym.
Dofinansowanie:
