Walory przyrodnicze
Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiej obejmuje swoim zasięgiem tereny o bardzo zróżnicowanej rzeźbie terenu. Zachodnia i północna część Parku to terasa nadzalewowa, czyli płaska równina leżąca nad Zalewem Wiślanym oraz strefa krawędziowa Wysoczyzny Elbląskiej z głębokimi wąwozami wyżłobionymi przez strumienie spływające do Zalewu Wiślanego. Występują tu duże różnice w poziomach terenu (deniwelacje). Pewne odcinki strumieni mają charakter typowy dla górskich potoków: bystry nurt i dość duże spadki. Jary i wąwozy porastają charakterystyczne dla Wysoczyzny Elbląskiej lasy, głównie bukowe. Od strony Zalewu Wiślanego, na odcinku od Elbląga do Fromborka występują fragmenty klifu, który obecnie jest odsunięty od brzegu Zalewu Wiślanego. Wschodnia i centralna część Parku to tak zwana wierzchowina Wysoczyzny – z łagodnymi pagórkami, zajętymi pod uprawy. Urozmaicony teren zachwyca pięknymi krajobrazami, a Wysoczyzna Elbląska nazywana jest często „Bieszczadami Północy”.
Lasy porastające obszar Parku zajmują 67%, wody powierzchniowe 0,77%, użytki rolne 24%, tereny zabudowane 2,7% i inne 5,53%.
Na terenie Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej stwierdzono występowanie około 800 gatunków flory, w tym 154 gatunków roślin chronionych, rzadkich i zagrożonych. Na szczególną uwagę zasługują rośliny charakterystyczne dla obszarów podgórskich. Są to: czosnek niedźwiedzi, pióropusznik strusi, tojad dzióbaty, lilia złotogłów, żebrowiec górski i przetacznik górski. Zaobserwowano występowanie 173 gatunków fauny, w tym około 150 gatunków ptaków. Te najcenniejsze zostały objęte ścisłą ochroną prawną. Są to: wilk, bielik, orlik krzykliwy, błotniak łąkowy, mopek, grzebiuszka i wiele innych.
Powierzchnia Parku wynosi 13417,47 ha, natomiast otulina Parku obejmuje 7679,16 ha. Otulina Parku zawiera się w Obszarze Chronionego Krajobrazu Wysoczyzny Elbląskiej – Zachód o powierzchni 1827,26 ha oraz w Obszarze Chronionego Krajobrazu Wysoczyzny Elbląskiej – Wschód o powierzchni 5850,12 ha.
