10 | POŻEGNANIE
Idąc wolno, wejdź do jednego z leśnych pokoi, miejsca, które będzie wydawało Ci się bezpieczne, urokliwe – może jakiś leśny zakamarek, zespół ulubionych drzew…. To ma być twoje ulubione miejsce (spot) w domu przyjaciela (lasu). Usiądź. Wyjmij kawę, wodę, rozgość się i obserwuj… Zobacz to, co masz blisko siebie, może rośliny i zwierzęta runa leśnego, zagrzeb ręką w suchych liściach… zauważ ruch w ściółce, runie leśnym, w podszycie. Może to będzie ruch spowodowany wiatrem, poruszającymi się zwierzętami, Twoim oddechem…
Połóż się i popatrz w górę. Wiatr, jak najlepszy tancerz doprowadza korony drzew do drżenia, kołysania, wyginania lub zatrzymuje je w bezruchu. Możesz dołączyć naśladując jego ruch, wyciągnij ręce – niech tańczą…
Możesz zostać w tym miejscu tak długo, jak tylko masz ochotę.
Refleksja: Ruch w przyrodzie, Twój ruch – to jedność, jak Ci było w leśnym tańcu?
Wersja do słuchania:
Dziękujemy Ci za spacer! Dobrze było gościć Cię w Krainie Buka.
Wracaj tu tak często, jak będziesz miał/a ochotę!
Poprzedni punkt: 9 | PROPRIOCEPCJA
